In de afgelopen dagen heb ik mij letterlijk en figuurlijk bloot gegeven. Meer van mijzelf laten zien, dan dat ik ooit eerder heb gedaan. Een heel spannend project, maar voor mij ook heel erg waardevol. Ik wilde op een hele andere manier laten zien, dat je van hersenletsel dus eigenlijk helemaal niets ziet.
En áls je iets ziet, zie je dan het hersenletsel of gewoon een vermoeid gezicht? En maakt het uit of je mij in kleding ziet, of zonder? En die sterke rug op de foto’skan die niet gewoon wat taken overnemen? Die ziet er toch krachtig genoeg uit?
Hieronder de foto’s verder toegelicht. Daar waar er de afgelopen dagen misschien wel geen tekst bij stond, om je te prikkelen om extra na te denken. Of misschien wel een extra vraag of gedachte bij je op te laten komen.
Hierbij wil ik ook de ruimte nemen om de mensen van FotoshootVoorLijfsbehoud.nl te bedanken voor deze hele fijne samenwerking. Wat een inspirerende ochtend is de shoot geweest! Ik denk dat we daar alle vier (Rozemarijn, Helma, Ton en ik) goed op terug kunnen kijken.
Check vooral ook hun website voor het werk dat zij doen, want dat is zo bijzonder.
Voor en na
De startfoto van de afgelopen 1,5 week.
Dat je twee helften ziet, is je vast opgevallen. Zie je ook welke aan het begin en welke aan het einde van de shoot is gemaakt?
Ik weet het, maar ik zie het niet. De blik in mijn ogen is helder, hooguit dat op rechts mijn oog iets kleiner is.
Wat zie jij?
“Not today”
Perfecte foto om te gebruiken zonder tekst. Mijn pyjama zegt eigenlijk al voldoende.
Iedereen heeft wel eens een dag die minder goed loopt. Maar bij mensen met hersenletsel is dat gewoon net wat vaker en toch ook minder voorspelbaar. Afspraken maken is daardoor een uitdaging. Ze zijn eigenlijk altijd onder voorbehoud en helaas app ik veel te vaak “not today”.
En heb je een keer een afspraak succesvol gehad, dan weet je vrij zeker dat je de dag erna een bankdag hebt.
Sterke rug
De rug en de armen van een zwemmer.. Een rug waar je op kunt bouwen, die je ondersteunt en die een zware last kan dragen. Ik ben trots op die rug; misschien vind ik dit wel het mooiste deel van mijn eigen lichaam.
Hij straalt de kracht uit, die ik uit wil stralen.
Maar soms wil hij té krachtig zijn en ontbreekt het aan ontspanning. Hij hoeft echt niet alle last van de wereld te dragen…
Sport
Misschien wel mijn meest gedragen outfit in de week, of in ieder geval iets wat hier op lijkt. Met wat hulpmiddelen lukt sporten gelukkig nog aardig.
De outfit is ontworpen door Micio design en staat vol met sponsoren die mijn project een warm hart toedragen. Hoe fijn is dat!
Tijdens het evenement zul je aan de hand van opdrachtjes ervaren hoe ik nog kan sporten en wat ik daar voor moet doen en moet laten.
Maandagmorgen
Maandagmorgen… wat gaat het worden? Terug naar bed of toch de deur uit?
Een tweestrijd, want misschien is het beter om thuis te blijven. Maar ja, je wilt zo graag. Toch maar proberen? Die badjas kan vanmiddag of morgen ook nog wel.
Helaas is het niet zo simpel. Over je grenzen gaan betekent niet even een uurtje rusten en je bent er weer. Over je grenzen gaan, betekent dat je soms wel een paar dagen tot een week moet bijkomen.
Wat merk ik dan? Slechter slapen, want de uitknop in mijn hoofd is er dan niet.
Concentratie, iets voor elkaar krijgen? Hopeloos. Vergelijk het met een hele oude Windows-computer waarbij het zandlopertje blijft draaien, de computer een hoop geluid maakt, maar er geen output komt. En dan die hoofdpijn…
Je ziet het niet
Een heldere blik in de camera en een stukje van het gezicht dat je niet ziet. En dat is nu precies het thema van het evenement: wat je niet ziet, wil niet zeggen dat het er ook niet is.
Want het hersenletsel zie je niet. Zoveel is wel duidelijk. Maar het is er wel. En het is oké dat je het niet ziet. Dat is vaak ook wel heel fijn, want ik ben natuurlijk veel meer dan mijn hersenletsel. Maar soms zou het fijn zijn als er iets te zien zou zijn, vooral als mensen over mijn grenzen gaan en het mij zelf niet lukt om dat aan te geven. Een soort van stoplicht. Groen: ik ben oké. Oranje: de energie raakt op, de hoofdpijn neemt toe. Zullen we onze activiteit afronden? En rood: stop! Het is genoeg.
En misschien nog iets tussen groen en oranje, zodat rood niet meer gebeurt.
Ook voor mezelf zou zo’n stoplicht trouwens fijn zijn, want ook ik negeer nog wel eens een signaal. Omdat het gezellig is, omdat ik nog net iets af wil maken…
Zelfbeeld
Deze foto heeft misschien weinig met het verhaal te maken en toch is deze voor mij heel waardevol. Dat is de reden dat hij online komt. Omdat ik alles wil laten zien.
Laten zien dat ook ik onzekerheden heb. Dat je ook kunt worstelen met je zelfbeeld als je wel slank en afgetraind ben. Voor mijn ongeluk ging het beter, omdat je de energie hebt om er rationeler naar te kunnen kijken, omdat ik met de psycholoog gewerkt heb aan mijzelf.
Op dagen dat mijn energieniveau laag is, kan ik dat ‘afreageren” op iets anders. Totaal onterecht, maar ja… zeg dat maar eens tegen een paar hersenen die op dat moment sowieso al vastlopen.
Ik heb al geschreven dat ik mijn rug het mooiste aan mijn lichaam vindt. Mijn buik… daar denk ik vaak heel anders over. Terecht? Nu ik deze foto gezien heb, nee. Verder zie ik hier de ontspanning, die in mijn rug nog wel eens kan ontbreken. Dus laat ik dat eens wat vaker voor ogen houden. Misschien kan die ontspanning ook wel eens naar mijn rug en schouders.
50 tinten kleur
Het leven is niet alleen maar zwart of wit. Het leven is vol kleur.
Ook op de donkere dagen is het belangrijk om op zoek te gaan naar dat sprankje licht, dat wat je dag kleur kan geven. Bewust op zoek gaan naar kleine positieve dingen.
Iets wat vandaag wel lukt en gisteren niet?
Een vogel die op het balkon langs komt
Gewoon samen op de bank zitten met een kopje thee
Wat zie jij?
Van alle foto’s die er gemaakt zijn, is dit misschien wel de meest indrukwekkende.
Ik vind hem heftig, maar ook krachtig. Gemaakt aan het einde van de fotoshoot, toen ik ondertussen wel echt op was.
Zie je het hier dan wel?
Ik zie alleen dat er íets is, niet wát er is.
Als iemand uit mijn naaste omgeving er zo uit zou zien, zou ik zeker vragen: ‘Gaat het wel?’. Bij iemand die je niet kent, zou ik eerder denken dat diegene een minder fijne dag heeft.
“Dus zie je het nu echt?”
