Komende zondag is het zover, ik ga dan eindelijk te water voor mijn eerste halve Ironman. 1,9km zwemmen, 90km fietsen en nog ‘eventjes’ 21,1km hardlopen. Gespannen? Ja. Voor het sporten? Nee. Waarvoor dan wel? Lees dan verder. En verder staan er ook heel veel dank je wel’s in 🙂

Vorig jaar ben ik gestart met mijn website en het organiseren van de klaverblad tocht. Fietsen, hardlopen, zwemmen of wat voor activiteit dan ook, in de vorm van een klavertje. Waarom ook al weer? Aandacht vragen voor de onzichtbare gevolgen van hersenletsel. Want dat je het niet ziet, wil niet zeggen dat het er niet is. 
Naast dat evenement, wat ik zo toegankelijk mogelijk wilde maken voor iedereen, ben ik zelf ook gestart aan mijn reis richting de Ironman. Is het mogelijk om een hele Ironman te volbrengen, ondanks dat ik in het dagelijks leven beperkingen ondervindt. Om het geheel wel een beetje veilig te houden, en rustig op te bouwen, staat er nu eerst een halve op de planning. 

De aanloop

Begin dit jaar startte met een trainerswissel. Na 9 jaar Paul, werk ik nu al 8 maanden samen met Annemarie. Altijd spannend, voor beide partijen natuurlijk, maar ik kan wel zeggen dat het een goede samenwerking is. Ik voel bij haar de vrijheid om goed aan te geven wat er wel en niet kan en zij kan mijn schema’s zo aanpassen dat ik bijna al mijn trainingen kan doen. Ook bij een last-minute wijziging, omdat mijn hoofd of lijf even niet wil, kijkt ze altijd even mee. Verder zijn haar schema’s heel fijn om mee te werken. Er zit genoeg afwisseling in, genoeg stuk gaan, maar ook gewoon relaxte trainingen waar het genieten centraal staat. Ik geniet ook zeker van pittige intervaltrainingen, doe ze graag zelfs, maar af en toe gewoon 2-3 uur fietsen en zien waar de fiets je brengt, is ook gewoon heel fijn. Of gewoon ff 15km hardlopen in het bos en de schoonheid van de natuur ervaren. 
Onze trip naar de Ardennen voor de Nisraman was ook meer dan geslaagd. Dat we nog lang mogen samenwerken. 

Blessureleed

De aanloop naar een Ironman gaat denk ik nooit helemaal blessurevrij, ook ik heb mijn ongemak dit jaar wel gehad. Hier is een hele aparte blog over geschreven, dus heb je die niet nog niet gezien, klik dan even hier. 
Momenteel gaat het echter heel goed, zijn er nog wat restklachten in de achillespees, maar heb ik wel het vertrouwen dat hij het zondag gaat houden. 
Dank aan Jorin van RunningSolutions.nl voor het begeleiden hierbij. Jouw visie van bewegend herstellen past goed bij mij en ook fijn dat ik altijd even terecht kan voor een korte vraag. 

Trainen met beperkingen

Ik kan niet elke dag zomaar trainen. Als ik een slechte dag heb, ben ik fysiek vaak wel in orde, maar is het zeer onverstandig om alleen op pad te gaan. Hoe fijn is het dan als mensen tijd vrij maken om met mij mee te gaan. Vooral op de fiets dan. Vooral de afgelopen paar weken is dat hard nodig geweest en de tandem was even geen optie. Niet alleen vanwege de blessure, maar ook omdat ik heel gericht op mijn tijdritfiets wilde trainen. 
Waar mijn vaste maatje Rieks dit jaar wegens omstandigheden net even minder beschikbaar is (komt volgend seizoen wel weer goed!), heb ik nog genoeg andere lieve mensen gehad. Geerte die dit jaar lekker dichtbij is komen wonen en waarmee het altijd fijn en gezellig fietsen is.
Helco heb ik dit jaar ook genoeg mee kunnen slepen. Thanks voor de gezelligheid, het samen afzien en mij weer thuis afzetten. Ik heb je knieën met liefde uit de wind gehouden. Succes in Veenendaal! 
En als laatste ook Esther die afgelopen weekend haar eigen training afgezegd heeft, om mij te begeleiden. Zonder tandem gaat samenfietsen niet altijd even soepel, maar zaterdag ging echt super goed! Dank je wel! En alvast sorry voor de gestresste versie van mijzelf komend weekend. 

Kijken we naar zwemmen, lukt dat eigenlijk altijd wel, sterker nog, bij een slechte dag kan ik vaak maar beter gaan zwemmen, want zodra het hoofd te water gaat en ik lekker relaxed baantjes ga trekken, kan de hoofdpijn zomaar verdwijnen. Voorwaarde is wel dat het bad niet te druk moet zijn. Op maandag en vrijdag lig ik vaak met Anne-Irene en Renske in een baan en dat werkt super. We houden rekening met elkaar en ze zorgen ervoor dat ik die ontspannenheid kan vinden die ik dan nodig heb. Daarnaast zorgt Anne-Irene er ook nog eens voor dat ik dit jaar weer wat beter ben gaan zwemmen. Eens kijken wat dat zondag gaat opleveren. Dat ik je trots mag maken. 

Ook hardlopen gaat eigelijk altijd wel, als ik niet geblesseerd ben dan. Vraag me alleen niet waar ik geweest ben, want dat moet ik dan zelf ook even terugzoeken op Strava, maar zodra ik het bos in ga, kan ik mij overgeven aan de cadans van het lopen en zorgt het ervoor dat ik ontspannen weer thuis kom. 

Wat wel een hele lastige is, is dat ik regelmatig zeer slecht slaap. Bij een te drukke dag of avond, raak ik overprikkeld en is er geen uitknop meer. Ik lig dan in bed en in mijn hoofd vindt er een F1 race plaats of zo. Complete chaos, error en vooral heel lastig als je in slaap wilt vallen. Net nu je je slaap zo hard nodig hebt. Na zulke nachten sta ik niet zo lekker op en moeten er ook wel extra rustdagen in gelast worden. Gelukkig kan ik op zulke dagen ook op Annemarie bouwen en verschuiven of cancelen we gewoon wat trainingen. 

De stress zit hem in…

Met de voorbereiding die gedaan is, heb ik absoluut het vertrouwen dat ik zondag een mooie race neer kan zetten. Voor zo’n belangrijke wedstrijd schrijf ik altijd doelstellingen op, waarbij ik de procesdoelen het belangrijkste vindt. Deze keer zijn dat: a) genieten van de race; b) taken uitvoeren zoals per onderdeel uitgeschreven en c) veilig de finish halen. Mijn resultaatdoel? Ik zou het echt super gaaf vinden als ik binnen de 5 uur de finish haal. Maar genieten onderweg mag daarbij niet ten onder gaan. En ja, het gaat pijn doen, maar aangezien pijn fijn is (en het rijmt dus het is waar), zal ik vooral de laatste 10km heel erg gaan genieten. 

Fysiek sta ik er goed voor, alleen het hardlopen is een beetje een vraagteken. De stress zit hem in alles eromheen. Waar ik in Almere al eens beschreven heb dat ik paniek in mijn ogen kan krijgen bij een wisselzone, heb ik die paniek nu al bijna van te voren. Het is zo anders dan de afgelopen wedstrijden en ik vind het lastig om mij er een goede voorstelling van de maken. Daardoor ervaar ik stress. 
Na het hele proces doorgesproken te hebben met Annemarie, is er iets meer rust, maar echt heel zeker ben ik nog niet. Gelukkig heb ik zaterdag alle tijd om de hele wisselzone een keer of 10 door te lopen, dus ik weet zeker dat ik zaterdag met een gerust gevoel naar bed zal gaan. 

Mijn fiets is ondertussen schoon, mijn collega Dave gaat hem nog even goed nalopen, zodat ze in topconditie mee gaat. Mijn hardloopschoenen zijn er klaar voor, nu nog mijn wedstrijdkleding uitzoeken. Het fijnste pakje vloekt namelijk met mijn fiets… wie had ooit gedacht ik dat ik nog eens ijdel zou zijn haha. Lijk ik toch nog een beetje op mijn zus. 

Racen met beperking

Hoe ga ik verder zo’n weekend in? Vanaf vrijdag is eigenlijk elk moment ingepland in een schema. Van vertrekken naar Duisburg, het ophalen van mijn startnummer, tot het naar bed gaan en zondagochtend opstaan. Samen met mijn sportdietiste Anne-Marijke heb ik een heel voedingsplan opgesteld voor de zondag en ook dat is minutieus uitgeschreven en niet onbelangrijk, ook getest. Daarnaast is er niet alleen een paklijst met wat er vrijdag in de auto moet liggen, maar ook voor elk onderdeel en wissel is er een lijstje gemaakt. 

Gekkenwerk of hard nodig? Aangezien mijn geheugen niet altijd betrouwbaar is, kun je het dan maar beter zo uitschrijven. Het schema printen we uit, hangen we in Duisburg op de koelkast en dan hoeven we het alleen maar uit te voeren. Zo vergeet je niets en hoef je op de dag zelf ook niet meer na te denken. Dat geeft de rust die ik nodig heb om deze wedstrijd te volbrengen. 

Aan de voorbereiding ligt het dus niet, alle scenario’s zijn wel doorlopen, nu is het dus alleen nog maar uitrusten en aftellen. Ik heb er zin in! 

PS: Er zijn natuurlijk nog veel meer mensen die mij geholpen hebben op wat voor manier dan ook. Ik kan alleen niet iedereen bij naam noemen, dan wordt het verhaal nog langer. Mijn dank aan jullie is ook groot!