Ik ben Anne-Irene, ik ben wedstrijdzwemmer en trainer bij Zwemvereniging Hoogland. Hier heb ik Angelique leren kennen. Zij kwam bij ons mee trainen met de wens om triatlon te gaan doen. Dus ben ik samen met Angelique de uitdaging aangegaan om haar klaar te stomen voor deze sportieve uitdaging. Ik doe dat natuurlijk niet alleen, samen met de andere (zwem-)trainers dagen wij ons steentje bij. 
Voordat de zwembaden voor vijf maanden dicht gingen, heb ik Angelique geholpen met haar zwemtechniek en straks gaan we dat ook zeker weer verder oppakken. Wat ik zelf het leukste vind aan training geven, is dat je iemand met eenvoudige oefeningen of kleine aanpassingen heel veel efficiënter en dus harder kan laten zwemmen. Hoe help ik Angelique nu verder en is er nog een verschil in training geven vanwege de hersenbeschadiging?

Het eerste aandachtspunt

Als je zwemt, duw je jezelf af tegen het water, zo ga je vooruit.Het is dan natuurlijk heel belangrijk dat je jezelf ook naar de goede kant duwt. Daarnaast is het van belang dat je een constante beweging hebt en je zelf op gang houdt. Om even met het laatste te beginnen: als je geen constante beweging hebt, moet je al het waren je jezelf steeds opnieuw in beweging brengen. Denk daarbij aan fietsen, alsof je steeds opnieuw moet wegrijden bij een stoplicht. Dit is het eerste waar ik met Angelique een ben gaan werken. Je armen en benen moeten zo samenwerken dat je contant druk hebt tegen het water. Bij Angelique lag de uitdaging in haar armbeweging zo te krijgen dat daar geen pauze momentje in zat. Dit hebben we gaan daar de armslag in stukjes te verdelen en een voor een het stukje hebben geoefend. Daarna zijn we de stukjes achter elkaar gaan plakken. Hiermee kan je heel efficiënt zwemmen omdat je jezelf in beweging houdt. 

Vanwege de hersenbeschadiging van Angelique kwam ik erachter dat als ik te veel aanpassingen te gelijk geef, ze het niet toe kan passen.

Het tweede aandachtspunt

Het tweede waar we aan hebben gewerkt is de manier waarop je je afzet tegen het water. Met de borstcrawl wil je dat je naar achter duwt om naar voren te gaan. Je gebruikt daarvoor je hele arm als een soort hefboom. We hebben dit aanpakt door weer de armslag in stukjes te knippen en voor elk punt in de armslag de duwrichting bepaald. Soms konden we die niet goed vinden en was het resultaat dat je dan ook niet naar voren verplaatst. Uiteindelijk vonden we de juiste richting, maar toepassen in je slag is dan stap twee. Vanwege de hersenbeschadiging van Angelique kwam ik erachter dat als ik te veel aanpassingen te gelijk geef, ze het niet toe kan passen. Door veel testen en vereenvoudiging van de oefeningen vonden we een vorm waarbij de oefeningen aangepast wel uitvoerbaar waren. Ook is het belangrijk om de oefeningen vaker te doen. Waar je normaal bij een nieuwe training verder gaat waar je gebleven bent, doe ik bij Angelique vaak een stuk herhaling van eerdere trainingen zodat de oefeningen beter in haar systeem komen. 

Dit is eigenlijk de techniek training in een notendop. Wat natuurlijk veel voldoening geeft is dat je na al het puzzelen en fijn schaven ziet dat iemand vooruit gaat. Nu denk ik dan ook dat niets Angelique in de weg staat om aan de triatlon van start te gaan. 

Note van Angelique

Wat ik zo fijn vind aan het zwemmen bij ZV Hoogland is de combinatie van gezelligheid, de passie voor het zwemmen, maar ook om jezelf te verbeteren als je dat wilt. De trainers hebben allemaal enorm veel geduld en zorgen ook altijd voor mijn veiligheid. Wat een fijn gevoel geeft dat. Vijf maanden niet zwemmen heeft ervoor gezorgd dat we allemaal weer even moeten zoeken naar de juiste techniek, maar ook dat gaat langzamerhand weer beter.
Naast samen binnen zwemmen, of training krijgen, ga ik nu ook regelmatig met Anne-Irene in open water zwemmen. Erg gezellig en ook nog leerzaam. Ik heb haar zelfs zover gekregen om een keer op de fiets mee naar Tull en ’t Waal te gaan (30km vanaf Amersfoort). Hoe leuk is dat!