Ik ben Angelique en heb niet-aangeboren hersenschade. Ben ik daardoor zielig? Absoluut niet. Natuurlijk zou ik liever leven zonder een beperking, maar samen met mijn echtgenote maken we het beste van de situatie en met de juiste mindset kunnen er heel veel dingen wel. 

Al vanaf kleins af aan sta ik bekend als energiek en beweeglijk. Ik was dan ook altijd buiten te vinden en als het even kon klom ik een boom of stampte ik in de plassen. Niet zo gek dus dat ik nog steeds zo veel mogelijk buiten te vinden ben.

Een ongeluk in 2019 heeft mijn wereld letterlijk op z’n kop gezet. Sporten en het buiten zijn (ook op donkere en natte dagen) heeft er mede voor gezorgd dat ik nog steeds overeind sta en ook kan genieten van de dingen die nog wel lukken.

Ondanks mijn beperking kan ik nog steeds sporten. Met wat hulpmiddelen, maar wat maakt dat uit. De mindset is wel totaal anders geworden. Ik daag mijzelf nog steeds uit, wil kijken hoever ik kan komen, maar ik neem ook de tijd om van de omgeving te genieten en te luisteren naar de grutto’s, spotten van een ijsvogel, ree of een kuifmees. Ik kan tegenwoordig zelfs een stop maken voor een bakje koffie en wie had dat ooit gedacht?