Er zijn nu twee jaar voorbij sinds de dag dat er van alles veranderde, maar ook veel hetzelfde bleef. Een periode met vallen en opstaan, waar je ontdekt wat lukt, waar je flink tegen grenzen aanloopt, vriendschappen die heel waardevol geworden zijn, of sommige die verwaterd zijn. Maar bovenal een periode waarin ik heel veel steun ontvangen heb. Mensen die blijven geloven in wat ik kan, die samen met mij op zoek gaan naar mogelijkheden en die mij kansen geven. 
Het was al een beetje aangekondigd, maar ik wil jullie ook de verhalen achter mijn sponsoren laten lezen. Zonder hulp van hen, zou ik mijn dromen niet na kunnen jagen. Ik ben ze dus erg dankbaar!
Vandaag de beurt van Monique Persoon van Massagepraktijk Soest. 

Vanaf ons huis in Amersfoort is het echt een schitterende fietstocht naar haar praktijk, dwars door de duinen en het bos, onder begeleiding van zingende vogels. Ben je vroeg in de ochtend, kom je zelfs nog wel eens een ree tegen. Wanneer je vervolgens bij haar praktijk aankomt, wordt deze sfeer meegenomen naar binnen, mede door een levensgrote afbeelding van de Soesterduinen. De praktijkruimte straalt zoveel rust uit, dat voordat de massage begonnen is, je al een gevoel van rust over je heen krijgt. En in mijn geval als echte stuiterbal, zegt dat nogal wat. Ik kom al sinds 2015 in deze praktijk en dat is natuurlijk niet zonder reden. 

“Mensen ontspannen door aangeraakt te worden”

Toen ik in 2015 bij haar kwam, combineerde ze haar massagepraktijk nog met een baan bij het RIVM, de laatste jaren is ze fulltime masseur. Als je vraagt naar hoe ze hier is gekomen, veranderd haar houding, komt de passie van het vak naar voren. “Ik heb altijd affiniteit met mensen, sport en gezondheid gehad. Dat was ook de reden waarom ik Sportmassage ben gaan doen. Waarom Sport? Omdat je bij deze opleiding (en later ook Blessurepreventie) lessen anatomie en fysiologie krijgt, inclusief taping en begeleiding voor thuisoefeningen. Verdieping in het menselijk lichaam en zelf adviseur/masseur voor hoe je als sporter/client zelf de draad weer op kan pakken na een blessure of andere klachten.” 
Nadat ze in 2011 haar diploma haalde, heeft ze in 2013 haar eigen praktijk geopend, met de ondersteuning van haar destijds jonge familie. Maar ze is nooit gestopt met leren, want terwijl ze voor haar jonge gezin zorgde, haar baan bij het RIVM had en  ook zelf nog wilde sporten, heeft ze nog vele opleidingen gedaan, waaronder massage bij kankerpatiënten. Zie hier dan ook gelijk haar ambitie.

“Alles wat je aandacht geeft, zal groeien”

Terwijl we in haar prachtige tuin genieten van onze lunch, bespreken we het leven. Ze praat met passie over haar werk, maar kan ook heel serieus zijn. Ze laat je haar professionele werkwijze zien. Ze zorgt voor een veilige omgeving, geeft mensen het vertrouwen om over alles te praten en ze luistert naar haar klanten. Haar primaire doel is om een ​​(kleine) bijdrage te leveren aan het welzijn van haar cliënten.
Ondertussen veranderde ze ook zichzelf. Ze begon haar praktijk in combinatie met haar werk bij het RIVM, maar besloot in 2016 fulltime aan de slag te gaan. Ze combineert het tegenwoordig met het geven van personal training waarbij ze mensen een goede start wil geven om weer in beweging te komen. Ze helpen zich weer fit te voelen.

Na mijn massage hebben we nog even in de duinen gewandeld met haar hond, ze is echt dol op hem. Tijdens de wandeling stelt zich open voor je, is enthousiast, maar ook heel kritisch als het gaat om het maken van foto’s van haar. Degenen die ik leuk vind… nou ja, ze heeft er altijd minstens één minpuntje over.
Er ligt bij de duinen een trainingscircuit en daar moesten we natuurlijk ook even gebruik van maken. Het mooiste is dat Monique zich dan niet  zo van de camera bewust is en dan kun je de beste foto’s van haar maken. En mij in zo’n omgeving plaatsen… geen verrassing dat ik me weer als een kind gedroeg.

Toen ik haar vroeg hoe zij haar praktijk op dit moment ziet en of ze iets wil veranderen, is haar eerste antwoord dat alles in balans is. Ze is blij met haar praktijk, gaat langs bij bedrijven voor een zogenaamde stoelmassage en tijdens de covid periode gaf ze een massage weg aan twee verpleegkundigen, omdat zij wel een ontspannende tijd konden gebruiken.
Maar, ze zou Monique niet zijn, als ze geen lijst zou geven met dingen die ze verder wil ontwikkelen, zoals coaching, begeleiding van stagiaires en momenteel schrijft ze een beroepsprofiel voor de Nederlandse Vereniging voor Sportmassage.

“Angelique, ik heb echt mega bewondering voor jou! Ondanks jouw eigen shit ben je altijd attent en blijf je positief! Naast het feit dat je ook retehard kan fietsen, hahaha”

En natuurlijk de vraag “Waarom steun je mij en mijn verhaal?” Het leidt tot serieus praten over haar schoonouders, beiden lijdend aan niet-aangeboren hersenbeschadiging, waar ze kon zien hoe het je leven op zijn kop kan zetten. Waar je alles moet veranderen, niet alleen de persoon met het hersenletsel, maar ook de mensen in de omgeving. Ze merkte dat mensen met hersenletsel soms als een idioot worden bestempeld, maar dat zijn ze niet! Vraag het gewoon aan een patiënt als je iets niet begrijpt. Toen ze van mijn ongeluk hoorde, had ze er eerst heel veel medelijden mee, want je weet nooit hoe goed je zult herstellen. Tegenwoordig is ze trots op hoe ik met de situatie omga. Kansen zien, het evenement organiseren om bewustwording te creëren en mijn leven leiden met een glimlach. Als ik hoor hoe ze me ziet, bloos ik, maar ook blij. Het is precies wie ik ben en hoe ik mijn leven wil leiden. Dus bedankt!